साहसी तिमी

कल्पनाको सागर भित्र पौडीएका आशहरु

कुरी बस्छन् छैन आश फर्किने ती सासहरु

जीवन धान्ने मात्र हैनन् साहसी ती हातहरु

सम्झना मै सीमित भे मीठा तिम्रा बातहरु

उढाएर कतै पारि लाने थिए नामहरु

थिए भरोसामै तिम्रा सकुसल ती नाथहरु

झरी गए उजाड ती भए काला रातहरु

भोर हुनेछैन अब लम्बिए ती साथहरु

जन जनले सम्झने छन् तिमीलाई सधैभरी

लायौ गुन बाँचे जन बचायौ ती कसोगरी

हेर्दा लाग्छ भाग्य थियो दुर्भाग्य भो घरीघरी

पुग्दा पुग्दै खरानी भो रोकिएन कसैगरी

के भो कुन्नी किन भो त्यो भन्छन् यहाँ थरीथरी

जे भो भयो गयौ गयो सबै थाहा तिमीलाई छनी

थाहै होला त्यही कुरा भोली जब हामीलाई पनि

नहुनु त्यो भयो गयो नहोस् अब कहिल्यै पनि